Cela cz.1

[Sakura]

Siedząc w biurze i pijąc kolejną kawę przeglądałam co raz to starsze sprawy o morderstwa. Tak bardzo chciałam znaleźć chociaż jeden element, który byłby łącznikiem do innych zabójstw.
-To na nic. Żaden psychol nie był podobny do tego pomyleńca.- powiedział Naruto i oparł się na łokciach.-  Może źle się do tego zabieramy?- zadaję sobie to pytanie codziennie.
-Jest jedno wyjście.-powiedział nasz szef wychodzący ze swojego gabinetu.-Ale wątpię, żeby wam się spodobał.

[Katniss]

Biegałam po lesie. Moje bose stopy omijały kamienie, gałązki. Włosy latały na wszystkie strony przez wiatr. Wiatr, który lekko chłodził mi twarz i był bardzo przyjemny. Słyszałam śpiew ptaków, sama też śpiewałam. Próbowałam śpiewać tak pięknie jak one. Usłyszałam moje imię. Gdzieś w oddali, daleko. Chciałam poznać nadawcę tego głosu.
Wtedy właśnie zadzwonił mój budzik a kraina snów prysła jak kamfora. Nieźle zdenerwowana, wzięłam poduszkę i trzepnęłam w ten upierdliwy przedmiot. Spadł na ziemie i już po chwili w moim pokoju pojawił się wujek.
-E ty grubasie, wstawaj! Nie każ mi używać tajnej broni.- o ja już znam tą jego tajną broń, pewnie zacznie mnie łaskotać. Albo obleje zimną wodą…chyba jednak wstanę.
Leniwie się ociągając, wstałam. Moje stopy dotknęły zimnej posadzki, a ciało przeszły dreszcze. Tak, jestem śpiochem.
Zaczęłam się ogarniać. Weszłam do swojej jakże cudownej łazienki i odkręciłam kurek z zimną wodą. To jest to czego mi teraz trzeba. Obmyłam sobie całą twarz i umyłam zęby. Porządnie rozczesałam włosy i związałam je w luźnego koka. Nie maluję się. Uważam, że dziewczyny w moim wieku z tapetą na twarzy wyglądają po prostu tragicznie. No ale cóż, czego można się spodziewać po plastikowych lalkach.
Ubrałam czarną bluzę z logo mojego ulubionego zespołu: „Skillet” i czarne rurki. Po chwili cała wyszykowana siedziałam obok Deia i jadłam płatki na mleku.
-Słuchaj młoda, ja będę dzisiaj później więc weź klucze. Wychodzę, ucz się pilnie i nie pobij nikogo przychlaście.- pomachał mi a ja pokazałam mu język. W pół kroku zatrzymał się i nie odwracając się dodał- Katniss, nie uciekaj dzisiaj z lekcji.
Wyszedł a ja zostałam sama ze swoimi myślami. Łatwo mu powiedzieć „Katniss nie uciekaj” On nic nie rozumie. Nic nie wie.

[Sasuke] 

Ten pomysł był pomylony. Ale oczywiście tylko ja się nie zgodziłem. Wszyscy znali moje akta więc wiedzieli, dlaczego to wszystko mi się nie podoba. Nawet zasugerowali, żebym odsunął się od tej sprawy chociaż na jakiś czas. Oczywiście ich wyśmiałem. Nie będą mi mówić, co mam robić. I jeszcze te słowa: "To dla twojego dobra." "Tak będzie lepiej." Pff, mogą mnie w dupe pocałować.
-W takim razie, skoro Agent Sasuke się zgodził, on pojedzie do zakładu razem z Sakura. Zabierzcie papiery i jedzcie.- powiedział Itachi i wszedł do swojego gabinetu.
Za bardzo się nawet nie przejął tym, że to ja tam jade. Ach, taki kochany braciszek.
Wziąłem papiery i spojrzałem na Sakure. Dopiła szybko kawe i w pośpiechu zabrała torebkę.
Po co ona się tak śpieszy? Przecież mamy czas. No ale tak, dla niej to coś niesamowitego. Nie każdy ma zaszczyt spotkać się z psychopatą- Madarą Shay.
[Katniss]
Weszłam na teren szkoły i od razu odechciało mi się żyć. Ajaj, ile tu plastików. Mój ty jezu, zabierz mnie stąd.
Idąc po korytarzu słuchałam muzyki. Jak zwykle każdy patrzył się na mnie i szeptał coś do siebie. Te półgłówki nawet nie kryją się z tym, że mnie obgadują. No ale co poradzić, nie należysz do elity, nie wyglądasz jak dziwka i nie masz sieczki w głowie- jesteś nikim.
Podbiegła do mnie moja Emi i rzuciła mi się na szyje. Jak zwykle ubrana cała na kolorowo i strasznie irytująca. Jedno, wielkie dziecko słońca.
Zadzwonił dzwonek. Usiadłam w ławce i czekałam na polecenia nauczyciela. Wtedy właśnie wszedł do klasy jakiś chłopak.
Serce zabiło mi mocniej.
Patrzyłam na niego i poczułam, jakbym dostałam liścia. Fuck. Jeszcze jego mi tu brakowało.
-Witam panie profesorze. Pani Hyuuga prosi na chwilę Katniss Haruno do siebie.
Wszystkie dziewczyny w klasie zaczeły piszczeć i wtedy mnie olśniło.  Często tutaj przychodził a dziewczyny na jego widok miały kisiel w gaciach. Tak mi się wydawało w lesie, że gdzieś już go widziałam.
-Oczywiście, nie ma problemu. Katinss.- kiwnął na mnie ręką. Wstałam i razem z chłopakiem wyszłam z klasy. Patrzyłam przed siebie ale miałam wrażenie, że on ciągle mi się przygląda.
-Na co się gapisz?-syknęłam
-Na bardzo ładną dziewczynę,która nie potrzebnie robi sobie opinie bijatyki w szkole.- uśmiechnął się przyjaźnie,a ja poczułam takie dziwne ciepło na sercu. Pff, wielki znawca się znalazł. Będzie mówił co powinnam, a co nie, żenujące.
Zresztą, jak mam się tu zachowywać? Jak te wszystkie półgłówki? W życiu. Trzy razy nie, dziękujemy.
Weszliśmy do klasy. Wszystkie pary oczu zwróciły się w moją stronę. Blondyn usiadł w ławce i puścił mi oczko na co mimowolnie prychnęłam.
Usiadłam na miejscu Hinaty przy biurku i jak gdyby nigdy nic, przyglądałam się pewnie całej klasie.
Jak ja nienawidzę tej szkoły.
[Sasuke]
Staneliśmy pod więzieniem stanowym, który jest połączony z psychiatrykiem. Przebywają tam osoby, które zagrażają społeczeństwu i jednocześnie potrzebują leczenia.
Dlaczego mnie to śmieszy,że osoba, która zabiła tyle bezbronnych ludzi, ma co jeść, gdzie się wyspać i za przeproszeniem wysrać? Przecież to jest żenujące, jak całe nasze prawo zresztą.
Wchodząc do środka widziałem podekscytowanie Sakury. Była gotowa na tą sprawe jak nikt inny. Pewnie oczekuje laurów za rozwiązanie tej łamigłówki i liczy na pomoc szalonego doktorka. Jakie to żałosne.
-Witam serdecznie, nazywam się Tom Bagner i jestem psychiatrą pana Shay'a.
-Witamy,agentka Haruno a to mój partner, agent Uchiha.
Sakura niczym prawdziwy facet podała mu rękę i mocno ścisnęła. Pewnie nie była tego nawet świadoma, ale mina mężczyzny była bezcenna.
Weszliśmy w głąb cel.
Więzienie było dość ciasne. Cele były obskurne i przeludnione. Panował tam wielki gwar, a w powietrzu unosił się smród spoconych ciał.
Mijaliśmy strażników i więźniów. Nie którzy z nich siedzieli w końcie i bujali się na boki, inni zaś, stali i rzucali w naszą strone coraz to bardziej banalne wyzwiska.
-Agent Sasuke Uchiha, dawno się nie widzieliśmy. Jak ci się układa? Co u brata?
Gdy usłyszałem ten głos, włosy stanęły mi dęba. Serce zaczeło bić szybciej. Przez głowe przelatywały wspomnienia z tamtego felernego dnia. Wszystko wróciło i próbowało odegrać w mojej głowie jakiś teatrzyk, który miał mi dać do zrozumienia, że nie tak łatwo pozbyć się przeszłości.
Odwróciłem się i z udawaną pewnością siebie przyjrzałem się stojącemu obok krat, Madarze. Tak jak myślałem, jego cela niczym nie różniła się od pozostałych. Ale w niej, był on sam. Świdrował mnie oczami i czekałam na jakiś grymas na mojej twarzy. Ja jedynie, stojąc obojętnie, przyglądałem się jego twarzy. Trochę bardziej pomarszczonej, z worami pod oczami. Oświetloną przez nikłe promienie słoneczne, które przedzierały się przez zakratowane okno.
Panujący tam, przytłaczający mrok idealnie współgrał z napiętą atmosferą, jaka panowała między nami.
-Witam, doktorze Shay. To moja partnerka, Haruno. Mamy do pana sprawe.- powiedziałem spokojnym tonem. On usiadł wygodnie na łóżku i spoglądając w stronę Sakury oblizał usta. Strasznie mnie to zdenerwowało, czego oczywiście nie dałem po sobie poznać.
-Więc słucham was moje...aniołki.

***

Na wstępie, chciałabym was przeprosić, za moją nieobecność. Blog miał zostać zawieszony, ale dzięki dopingowi Neko Fuyu, postanowiłam wznowić pisanie, za co ogromnie jej dziękuje. Rozdziału jest dopiero połowa dodana, bo bardzo mi się podoba końcówka i chciałam was potrzymać trochę w napięciu..cierpcie xD

Co do rozdziału...podoba mi się xddd Kurde pierwszy raz, podoba mi się rozdział. Mam nadzieję, że wam też przypadnie do gustu. Nie oszukując się, jak napiszę drugą część to dodam, nie wiem kiedy to będzie, bo mam ostatnio tyle nauki, że głowa mała.Czy was też to denerwuje, kiedy nauczyciel widząc, że jest już praca klasowa, wpisuję to jako sprawdzian? Porażka -.- Na szczęście już zaraz ferie i będzie laba. No to kochani, lofki, kiski i wgl. Udanych walentynek, które spędzę z kotem! Bywajcie <3